Druk, druk...

Sinds ik weer in de ziektewet zit vanwege mijn zwangerschap, zijn de zaterdagen weer ouderwets druk zeg maar. Het is altijd wel heel gezellig, lekker met zijn viertjes wakker worden lees: Ik, Rick, Femke en Luka, met z'n alle in bed. Ontbijten, opfrissen en ons klaar maken voor de boodschappen. Nou heb ik wel een bloedhekel aan het onvoorbereid naar de winkel gaan, dan sta je daar in de winkel te bedenken wat je wil gaan eten, frustrerend, want de man heeft daar dan weer geen geduld voor, dus ga je je eigen haasten en dan vergeet je weer van alles, dus niet handig! Vandaag was dat dus ook weer het geval, nou had ik gelukkig al wel snel even globaal op een papiertje gekrabbeld wat we gingen eten voor heel de week, maar dan moet je altijd in je hoofd even heel de week doornemen wat je nog meer nodig hebt..."Ja, hallo, ik ben zwanger!" dat is echt niks voor een vrouw die zwanger is, dus alles vergeet en de hormonen gieren door het lijf! Zodra het eerste product met chocolade in mijn vizier is gekomen, denk ik dus alleen nog maar aan chocolade of ik nou wil of niet...WAAROM??? Zo goed en kwaad als het ging hebben we weer alle boodschappen binnen, maar waarschijnlijk bel ik maandagmiddag Rick weer op om te vragen of hij het een en ander nog mee kan nemen uit de winkel, omdat we dat dus vergeten zijn. Het is dan ook altijd zo héérlijk als de man zegt: "Ilse, JE bent het afwasmiddel vergeten." 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10. Achja, laat maar, hij moet het nu toch zelf alsnog halen, want Ilsje kan geen autorijden...haha. 

Gisteravond belde mijn vader nog met slecht nieuws, dat hij in juli geen baan meer heeft. Dat is dus echt K*T, meer kan ik er niet van maken. Stelletje randdebielen, wie gaat er nou in gods naam mijn vader ontslaan...koekkoek! Als er iemand hard kan werken dan is het mijn vader wel, maar mijn vader heeft dan net weer die pech dat hij het verkeerde werk doet en zie nu maar eens een nieuwe baan te vinden. Je kunt er ook helemaal niks aan doen, je bent eigenlijk machteloos en moet het maar ondergaan. Het enige wat je kan doen, wat ik zou doen, is genieten van de vrije tijd die je hebt en ondertussen uitkijken naar een andere baan, je kunt wel bij de pakken neer gaan zitten, maar wordt het daar beter van, gaat het daardoor sneller en vooral wordt je daar gelukkig van. Het enige wat lastig is, is dat mijn moeder niet kan werken i.v.m. gezondheid, dus het meeste geld kwam van mijn vader binnen. We zullen het afwachten en ze een hart onder de riem steken...Don't worry be happy!

Even weer een lichtpuntje, de verjaardagsmuts van Femke is in wording en wat wordt hij mooi, al zeg ik het zelf. Femke mag van geluk spreken met zo'n creatieve moeder. Afgelopen week heb ik een filmpje in elkaar gezet met foto's van Femke van geboorte tot nu met een leuk muziekje eronder die bij de uitnodiging zat voor haar verjaardag, vandaag begonnen met haar muts en aankomende week moet ik gaan bedenken hoe de taart eruit moet gaan zien, die ga ik dus ook zelf maken, bezigheidstherapie noem ik het maar. En het mooiste is, als het dadelijk zover is, dan ligt die muts binnen no-time op de grond of maakt ze hem kapot en die taart zal ook niet lang heel blijven...Femke kennende! Maar daar kan ik dan ook wel weer heel erg van genieten, het is sowieso een heel bijzondere dag, onze kleine meid wordt alweer 1 jaar! Het is ook geen baby meer, maar een minimensje. 

Op naar de zondag en weer een nieuwe creatieve week in.

Liefs Ilsje